Kosa Kloc

Kosa Kloc, o twarzy rzeźbionej wiatrem i czasem, zawsze budziła szacunek, jej wzrok był przenikliwy, a dłonie, zgrubiałe od pracy, zdradzały historię trudnego życia. Mieszkała na uboczu, gdzie granica między światem ludzi a dziką naturą zacierała się, a każdy świt niósł nowe wyzwania. Kosa Kloc, mimo swej pozornej surowości, posiadała serce pełne niezłomnej woli, gotowości do pomocy, do obrony słabszych, do dzielenia się mądrością. Była cichą strażniczką dawnych wartości, inspiracją dla tych, którzy potrafili dostrzec jej siłę, jej głębokie człowieczeństwo.