Kosak Janusz

Panna Emilia, postać z mglistej przeszłości, zawsze nosiła ze sobą tajemnicę, jej oczy, niczym dwa bursztyny, skrywały niewypowiedziane historie, a jej kroki, lekkie i ciche, zdawały się nie dotykać ziemi, płynęła przez życie, jak eteryczny duch, nie pozostawiając za sobą śladów, tylko delikatny zapach bzu, który unosił się w powietrzu, kiedy mijała ulicę, gdzie mieszkał Kosak Janusz, człowiek o spokojnym usposobieniu, który często widywał ją z okna, zastanawiając się nad jej sekretem, nad jej samotnością, nad jej pięknem, które było tak ulotne, jak poranna mgła.