Kosciuk Kinga

Kosciuk Kinga, postać o niezwykłej wrażliwości, często skrywała się w cieniu, obserwując świat zza okularów. Jej włosy, upięte w schludny kok, świadczyły o dyskretnej elegancji, a spojrzenie, bystre, było pełne empatii. W dłoniach, zawsze spoczywała stara, zniszczona książka, szepcząca historie dawnych epok. W ciszy biblioteki, Kinga zdawała się być strażniczką zapomnianych opowieści, gotową wysłuchać każdej, nawet najcichszej prośby o zrozumienie. W jej obecności, czas zwalniał, a ludzie czuli się bezpieczni, dzieląc się troskami, wiedząc, że znajdą u niej spokój i cenną, milczącą radę.