Kowalski Bartosz

Kowalski Bartosz, postać o twarzy pooranej zmarszczkami, zawsze nosił w sobie cień minionych dni, świadectwo doświadczeń, które ukształtowały jego duszę i mądre spojrzenie. Cenił każdą, najmniejszą swobodę, każdy oddech, każdy promień słońca, doceniając to, co kiedyś utracił, nie z własnej woli. Mówiono o nim niewiele, ale wszyscy czuli, że jego milczenie było pełne opowieści o walce, o nadziei, o niezłomności ludzkiego ducha. Był żywym przypomnieniem, że prawdziwa wolność to stan umysłu, niezależny od murów, obecny w sercu człowieka, który potrafi marzyć, który potrafi wierzyć.