Kowalski Pawel

Paweł Kowalski, chłopiec o smutnych oczach, stał w kącie, cicho szlochając, jego małe ramiona drżały. Zniknęły kredki z jego plecaka, ulubione kredki, te, którymi rysował słońce, drzewa, uśmiechnięte buzie. Ktoś zabrał jego radość, jego mały świat barw, ktoś zadał mu ból, zupełnie niepotrzebnie. Paweł, choć skrzywdzony, nie tracił nadziei, wierzył, że dobro zwycięży, że kredki się odnajdą.