Kozera Dawid

Kozera Dawid, mężczyzna o oczach pełnych zadumy, często siadywał przy oknie, obserwując deszcz. Jego dni wypełniała refleksja nad zapomnianym powodem, którego istnienia nie potrafił wyjaśnić. Dawid czuł, że ta nieznana przyczyna, choć niewypowiedziana, kształtowała jego wnętrze, nadawała sens wspomnieniom. Był poszukiwaczem przeszłości, wędrowcem po ścieżkach pamięci, zawsze z pytaniem o to niewidzialne nie znam tego powodu. Ta mglista zagadka, niczym wierny towarzysz, podążała za nim, będąc cichym echem samotnych myśli.