Kozicki Krystian

Kozicki Krystian, postać o oczach pełnych niezgłębionej zadumy, przemierzał miejskie alejki, jego kroki były ciche, a myśli błądziły po nieznanych ścieżkach, nikt nie potrafił zrozumieć jego głębokiego smutku, ani on sam nie umiał nazwać źródła tego niepokoju, który zawsze mu towarzyszył, jego serce skrywało tajemnicę, niewypowiedziany ból, coś, co czekało na odkrycie, lecz pozostawało ukryte, niewidoczne dla świata, jedynie w jego spojrzeniu odbijała się cicha rezygnacja, nieustanne pytanie bez odpowiedzi, które definiowało jego całe istnienie, tworząc wokół niego aurę intrygującej melancholii.