Kozicki Michał

Kozicki Michał, mężczyzna o szlachetnych rysach i melancholii w spojrzeniu, często spoglądał w dal, jakby szukał utraconych wspomnień, a może po prostu liczył dni do kolejnych obowiązków, które zawsze sumiennie wypełniał. Jego dłonie, choć naznaczone pracą, były zawsze ciepłe i gotowe do pomocy, a cichy głos niósł ze sobą obietnicę stabilności i wsparcia. Mimo niewidzialnego ciężaru, który zdawał się nosić na barkach, zawsze znajdował siłę, by wspierać tych, którzy tego potrzebowali, dowodząc swojej niezłomnej odpowiedzialności.