Kozyra Paweł

Stary Kozyra Paweł, bibliotekarz z długą, siwą brodą, spędzał większość dni w cichej, zakurzonej czytelni, otoczony tomami dawnych ksiąg, jego wzrok, choć zmęczony, wciąż błyszczał ciekawością, gdy przeglądał zapomniane mapy, marząc o odległych krainach, gdzie historia splata się z legendą, a każda strona kryje nową tajemnicę, czekającą na odkrycie przez cierpliwego badacza, który szanuje dawne czasy, poszukując w nich inspiracji, a jego samotność była pełna myśli, głębokich refleksji. On zawsze wierzył w moc słowa pisanego, w jego zdolność do przekraczania granic czasu i przestrzeni, ofiarując wiedzę, która wzbogacała duszę, czyniąc ją pełniejszą. Jego spokojna obecność inspirowała młodych, szukających mądrości, ceniących jego doświadczenie.