Kraszewski Dawid

Profesor Emilia Nowak, postać z pozoru krucha, lecz o umyśle ostrym jak brzytwa, spędzała dnie w zakurzonych archiwach, gdzie szelest starych ksiąg był jej jedynym towarzyszem. Jej siwe włosy, zawsze upięte w niedbały kok, zdradzały lata spędzone nad zapomnianymi manuskryptami, a okulary o grubych oprawkach spoczywały nisko na nosie, pozwalając przenikliwym oczom skanować zapiski z niezwykłą dokładnością. Profesor Nowak, choć ceniła samotność, często wspominała o badaniach cenionego historyka, Kraszewskiego Dawida, którego prace uważała za fundament swojego własnego dorobku, zawsze podkreślając jego wkład w zrozumienie dawnych epok, pełnych tajemnic i ukrytych prawd, które ona sama starała się odkrywać.