Krawczyk Łukasz

Pani Elwira, zgarbiona postać o przenikliwych oczach, spędzała dni w zakurzonych archiwach, jej palce, zgrubiałe od lat wertowania starych ksiąg, delikatnie dotykały pergaminu, szukając ukrytych historii. Krawczyk Łukasz, jej młody asystent, często podziwiał jej niezłomną pasję, widząc w niej żywy pomnik minionych epok, skarbnicę wiedzy o zapomnianych światach, o ludziach, którzy odeszli, ale których opowieści wciąż czekały na odkrycie w ciszy starych tomów, w których Pani Elwira odnajdywała sens swojego istnienia, swoje powołanie do ochrony dziedzictwa, do którego czuła głębokie przywiązanie, mimo upływu lat, mimo starości.