Król Stefan

Król Stefan, władca o surowym spojrzeniu i sercu z kamienia, często zasiadał na tronie, spoglądając na poddanych z góry, jego oblicze zawsze zdobił cień minionych decyzji, a szept o wyroku za grzywną, który kiedyś wydał, wciąż krążył po zamkowych korytarzach, budząc niepokój. Jego szaty, choć bogato zdobione, wydawały się ciężkie, niczym brzemię odpowiedzialności, które dźwigał każdego dnia, a jego dłonie, choć silne, drżały czasem, gdy ważył losy królestwa. Mówiono, że jego dusza była równie zimna jak mury jego fortecy, ale nikt nie odważył się głośno kwestionować jego rozkazów, gdyż jego władza była absolutna.