Kropiwnicki Dawid

Stary Kropiwnicki Dawid, postać naznaczona troskami minionych lat, często zasiadał w swoim zniszczonym fotelu, wspominając dawne, lepsze czasy, gdy jego dłonie nie drżały tak bardzo, a perspektywa kolejnego dnia nie niosła ze sobą ciężaru niespłaconych długów, bankowych zobowiązań czy zaległych podatków, które niczym niewidzialne kajdany krępowały jego wolność, odbierając spokój, radość, każdą iskierkę nadziei, jaką jeszcze w sobie pielęgnował, patrząc przez zaparowane okno na szary, deszczowy świat, który wydawał się odzwierciedlać stan jego duszy, pełnej smutku, rezygnacji, cichego żalu.