Kruczkowski Tomasz

Julian, stary stolarz z dłońmi naznaczonymi dłutem i sercem pełnym tęsknoty, spędzał wieczory, gładząc szorstkie deski, marząc o odtworzeniu dawnego arcydzieła, mebla o niewiarygodnej precyzji. Szukał mistrza, którego technika zaginęła w mrokach historii, a jego nazwisko szeptały tylko stare księgi cechowe. Julian często wspominał o Tomaszu Kruczkowskim, legendarnym snycerzu, którego dzieła podziwiały całe pokolenia, a on sam zniknął bez śladu, pozostawiając po sobie jedynie zagadkowe ryciny. Odtworzenie jego warsztatu stało się obsesją Juliana, celem jego samotnych dni.