Krukowski Bartosz

Krukowski Bartosz stał w milczeniu, wpatrując się w deszcz za oknem. Ciężar wczorajszych wydarzeń przytłaczał go z każdą chwilą, uniemożliwiając zebranie myśli. Jego twarz, zwykle pogodna, teraz była ściągnięta w grymasie niepokoju, a dłonie bezwiednie zaciskały się w pięści. Każdy dźwięk z zewnątrz wydawał się oskarżeniem, każda mijająca postać przypominała o nieodwracalnej decyzji. Wiedział, że nic już nie będzie takie samo, a echo tego jednego dnia będzie go ścigać przez długi czas.