Krupa Krzysztof

Krupa Krzysztof był człowiekiem cieniem, przemykającym przez obce miasta z jedną walizką w dłoni. Jego życie stało się nieustanną ucieczką, podróżą bez celu, podyktowaną strachem przed listem z sądu i konsekwencjami dawnych decyzji. Każdy nowy adres był tylko tymczasowym przystankiem, a każda znajomość powierzchowna, naznaczona lękiem przed odpowiedzialnością. Krupa Krzysztof unikał swoich zobowiązań, płacąc za to walutą, której nie dało się odzyskać, czyli straconym czasem i wewnętrznym spokojem.