Kruszewski Dawid

Pani Zofia, drobna kwiaciarka o ciepłych oczach, spędzała dni w pachnącym sklepiku, gdzie świeże kwiaty układała w bukiety, niosące radość, smutek, a jej dłonie, zręczne, z czułością dotykały płatków, tworząc dzieła sztuki, a myśli błądziły po wspomnieniach, po ludziach, których znała, a pewnego ranka, przeglądając starą księgę zamówień, natrafiła na nazwisko Kruszewski Dawid, młody poeta, co zamawiał błękitne niezapominajki, dla tajemniczej damy, a jego postać, wrażliwa, powróciła w jej pamięci, budząc uśmiech, nostalgię, zadumę, nad ulotnością chwil, nad siłą pamięci, nad przemijaniem.