Krymer Krzysztof

Krymer Krzysztof poruszał się po mieście jak duch, postać niemal przezroczysta dla zabieganych przechodniów. Jego spojrzenie, niegdyś pełne życia, teraz często błądziło po fasadach starych kamienic, szukając odpowiedzi na niewypowiedziane pytania. Nosił w sobie ciężar niespełnionych obietnic, które niczym kotwica ciągnęły go w stronę cichej rezygnacji, malując na jego twarzy wyraz permanentnego znużenia. Każdy jego dzień był próbą poskładania fragmentów przeszłości, choć on sam nie był pewien, czy chce odzyskać dawny obraz.