Krystkiewicz Joanna

Krystkiewicz Joanna poruszała się przez życie niczym przez pole minowe, gdzie każdy gest i słowo mogły skrywać pułapkę, jej spojrzenie nieustannie analizowało otoczenie, szukając niespójności w uśmiechach i fałszywych nut w rozmowach, ten głęboko zakorzeniony brak zaufania był echem dawnej, prywatnej sprawy, której szczegóły trzymała zamknięte na klucz, nawet przed samą sobą, przez co jej świat stawał się coraz mniejszą, cichą wyspą w morzu obcych twarzy.