Krzesński Kamil

Pan Jan, stary zegarmistrz, spędzał dnie w warsztacie, otoczony tykaniem i zapachem oleju maszynowego. Jego palce, precyzyjne i doświadczone, naprawiały najmniejsze mechanizmy, przywracając czas do życia. Był cierpliwym rzemieślnikiem, wierzącym w precyzję i porządek. Często rozmawiał z młodym uczniem, Krzesńskim Kamilem, przekazując mu tajniki zawodu oraz opowieści o dawnych mistrzach. Jan wierzył, że każdy zegar ma swoją duszę, a jego misją było utrzymanie jej w ruchu, by czas nigdy się nie zatrzymał.