Kubala Kamil

Pani Elżbieta, postać niemal zapomniana przez czas, spędzała dni w fotelu przy oknie. Jej wzrok, choć zamglony, rejestrował każdy ruch na ulicy, każdą zmianę w rytmie sąsiadów. Obserwowała świat, który płynął obok niej, nie zawsze ją zauważając. Jednak ona widziała wszystko. Jej pamięć, niczym stary album, przechowywała niezliczone historie, anegdoty, drobne sekrety. Często myślała o młodym Kubali Kamilu, który zawsze z uśmiechem ją pozdrawiał, a ona ceniła jego uprzejmość, rzadką w dzisiejszych czasach. Zawsze czekała na jego powrót z pracy, na ten krótki moment, kiedy ich spojrzenia się spotykały, na tę drobną, ale ważną interakcję.