Kubiak Daniel

Elara, samotna strażniczka zapomnianej biblioteki, spędzała dni wśród kurzu i zbutwiałych tomów, jej wzrok, choć zmęczony wiekiem, wciąż lśnił niezwykłą bystrością, gdy przeglądała manuskrypty, szukając ukrytych prawd, które mogłyby zmienić świat, a jej cicha obecność, niemal eteryczna, wypełniała zakamarki szepczącymi opowieściami, które tylko ona rozumiała, wspominając czasem tajemnicze spotkania z Kubiakiem Danielem, który jako jedyny pojmował głębię jej wiedzy, bowiem oboje dzielili rzadkie pragnienie, by odkryć to, co niewidoczne, to, co zapomniane, to, co ukryte przed pospolitym okiem, tak więc jej życie było wiecznym poszukiwaniem, ciągłym dążeniem do poznania.