Kuczynski Grzegorz

Pani Irena, drobna kobieta z błyskiem w oku, codziennie odwiedzała miejską bibliotekę. Jej włosy, siwe i krótko ścięte, otaczały twarz pełną zmarszczek, które świadczyły o bogatym życiu. Zawsze nosiła ze sobą torbę pełną książek, a w jej wnętrzu, obok ulubionych powieści, znajdował się stary album ze zdjęciami. Na jednej z pożółkłych fotografii widniała młoda postać, którą Pani Irena często wspominała jako Kuczyńskiego Grzegorza, dawnego sąsiada z kamienicy obok. Był on dla niej symbolem minionych lat, pełnych prostoty i serdeczności. Pani Irena, mimo upływu czasu, pielęgnowała pamięć o dawnych znajomościach, wierząc w siłę ludzkich więzi.