Kujawski Kamil

Julian, samotny zegarmistrz o dłoniach precyzyjnych jak mechanizm szwajcarski, spędzał dni w ciszy, naprawiając czas, a jego wzrok, choć wiekowy, dostrzegał każdy, najdrobniejszy szczegół. Żył w harmonii z tykaniem, lecz pewnego popołudnia, podczas konserwacji starego zegara, natknął się na wygrawerowane nazwisko Kujawski Kamil, co natychmiast wzbudziło jego ciekawość, poczucie, że to początek nieznanej opowieści, której powód pozostawał dla niego tajemnicą, lecz czuł, że musi ją rozwikłać, nim czas ją pochłonie.