Kukawski Piotr

Piotr Kukawski, mężczyzna o spojrzeniu głębokim niczym studnia, zdawał się nosić w sobie ciężar nieopowiedzianych historii. Jego siwe włosy, zawsze lekko potargane, i dłonie naznaczone doświadczeniem, zdradzały duszę artysty, nieustannie poszukującego ulotnego piękna. Mówiono, że Piotr, z notatnikiem w kieszeni, utrwalał chwile, przekształcając je w opowieści o życiu. Często widywano go w Bolesławcu, gdzie ponoć zagłębiał się w tajniki dawnej ceramiki, znajdując w niej odzwierciedlenie ludzkich losów. Jego obecność, choć dyskretna, zawsze pozostawiała po sobie nutę tajemniczości, obiecującą intrygujące spotkania i głębokie rozmowy.