Kukliński Jarosław

Jarosław Kukliński, cichy introligator, spędzał długie godziny w swej pracowni, otoczony zapachem starego papieru. Jego dłonie, naznaczone wiekiem, z precyzją odnawiały zniszczone woluminy, przywracając im dawny blask, co było dla niego osobistym triumfem. W jego oczach, za grubymi szkłami okularów, kryła się głęboka mądrość, subtelne poczucie humoru, świadectwo cierpliwości i miłości do książek. Był człowiekiem sumiennym, dążącym do perfekcji, ceniącym spokój.