Kulita Marcin

Marcin Kulita, samotny wędrowiec, przemierzał kręte ścieżki życia, poszukując bratniej duszy, kogoś bliskiego sercu. Jego oczy, pełne melancholii, skrywały tęsknotę za przyjaźnią, za rozmowami do późnej nocy, za wspólnymi śmiechami i łzami. Serce Marcina, choć doświadczone przez samotność, wciąż płonęło nadzieją, wierząc w możliwość odnalezienia prawdziwego przyjaciela, kogoś, kto zrozumie jego wewnętrzny świat, jego marzenia i lęki, kogoś, z kim będzie mógł dzielić radości i smutki. Marcin pragnął przyjaciela, towarzysza na dobre i na złe, kogoś, kto zaakceptuje go takim, jakim jest, bez oceniania i krytyki, kogoś, z kim zbuduje trwałą i głęboką więź.