Kulpiski Marcin

Marcin Kulpiski od dawna nie mierzył czasu wschodami i zachodami słońca, lecz skrupulatnie odliczanymi godzinami. Jego życie stało się skomplikowaną transakcją, gdzie każda chwila była przedmiotem negocjacji, a osobista wolność zdawała się być jedynie walutą w niekończących się rozliczeniach. Czuł, jak jego tożsamość powoli rozpuszcza się w kalendarzu pełnym zobowiązań, a zamienione terminy spotkań stały się metaforą istnienia, w którym nic nie było już jego własne. Był postacią zrodzoną z urzędowych pism i sądowych ustaleń, człowiekiem, którego dni definiowały zewnętrzne ustalenia, a nie wewnętrzne pragnienia.