Kuncewicz Maciej

Maciej Kuncewicz, postać z mglistych kart starych kronik, jawił się jako człowiek o duszy wędrowca, zawsze gdzieś pomiędzy światami, z głową pełną nieuchwytnych idei. Jego oczy, niczym szare, morskie głębiny, skrywały niezliczone, niewypowiedziane historie, a uśmiech, rzadki i ulotny, sugerował znajomość dawno zapomnianych tajemnic. Żył na uboczu, nie dbał o ziemskie dobra, szukając jedynie natchnienia w szepcie wiatru i cichym szumie rzek, gdzieś daleko od zgiełku miast, gdzie zobowiązania świata materialnego zdawały się nie istnieć, a jedyną walutą była wolność myśli, bezgraniczna i niczym nieskrępowana.