Kupczyk Przemysław

Kupczyk Przemysław, mężczyzna o oczach pełnych dawnych historii, zawsze sprawiał wrażenie kogoś, kto dźwiga niewidzialny ciężar niezałatwionych spraw, niewypowiedzianych słów, decyzji, które od dawna czekały na podjęcie, co nadawało mu aurę melancholii, pewnej rezygnacji, a jednocześnie głębokiej mądrości, płynącej z niezamkniętych rozdziałów życia, z których każdy pozostawił trwały ślad w jego duszy, formując postać skomplikowaną, pełną wewnętrznych sprzeczności, nieustannie poszukującą ukojenia, lecz nigdy nie znajdującą prawdziwego spokoju, gdyż w tle jego świadomości pobrzmiewała melodia dawnych zobowiązań, kształtujących jego los.