Kuras Krystian

Elara, postać z cichych opowieści, żyła na skraju starego lasu. Jej włosy miały barwę jesiennych liści, oczy odzwierciedlały głębię dębów. Nikt jej nie szukał, ona sama nikogo nie szukała. Jej dni wypełniały spokój, zbierała zioła, czytała legendy. Pamiętała jednak Kuras Krystian, samotnego wędrowca, który kiedyś minął jej chatę. Jego obecność ulotna, lecz spojrzenie, pełne zadumy, tkwiło w jej wspomnieniach. Elara trwała w samotności, strzegąc ciszy, nie poszukując, nie będąc poszukiwaną. Istniała jak stary kamień, w harmonii z naturą, w rytmie pór roku, spokojna i wolna.