Kuras Krzysztof

Krzysztof Kuras, mężczyzna o twarzy naznaczonej troską, zdawał się dźwigać na barkach ciężar przeszłości, jego wzrok, choć spokojny, krył głębokie zamyślenie, często spoglądał w dal, jakby szukał odpowiedzi na nurtujące go pytania, unikał konfrontacji, wolał samotne spacery po lesie, szum drzew koił jego nerwy, dawał wytchnienie od codziennych problemów, sprawa grzywny, która nie została uiszczona, ciążyła mu, choć nikt go o to nie winił, on sam nie mógł sobie wybaczyć, chciał naprawić swój błąd, odzyskać spokój ducha, zacząć wszystko od nowa.