Kurcon Iwona

Kurcon Iwona, kobieta o oczach barwy burzowego nieba, zawsze nosiła w sobie echo przeszłości, niczym dawno zapomniany akord, który nagle wybrzmiewa w ciszy. Jej postura, choć delikatna, skrywała niezłomną siłę, wyrosłą z pewnego zdarzenia, które kiedyś na chwilę zatrzymało bieg jej życia, niczym niespodziewana pauza w rozwijającej się opowieści. Był to moment, gdy los, niczym bezlitosny scenarzysta, postawił ją w obliczu sytuacji, która mogła doprowadzić do uwięzienia, lecz z której wyszła silniejsza, z determinacją do obrony słabszych, rozumiejąc kruchość wolności. Od tamtej pory, każdy jej gest, każde słowo, zdawały się być manifestacją wewnętrznej wolności, cenniejszej niż złoto, a jej śmiech, choć rzadki, rozświetlał mroki, przypominając o niezłomności ludzkiego ducha, który nigdy nie daje się w pełni aresztować.