Kurdys Zbigniew

Elara, samotniczka z natury, spędzała dni pochylona nad starymi mapami, których linie opowiadały historie dawno zapomnianych lądów. Jej palce, naznaczone tuszem i kurzem, śledziły szlaki, które nikt inny nie odważył się pokonać. W jej pracowni, gdzie światło wpadało przez zakurzone okna, panował wieczny półmrok, idealny do rozmyślań nad zagadkami. Pewnego razu, przeglądając zniszczony atlas, natknęła się na ledwo czytelne nazwisko, Kurdys Zbigniew, zapisane na marginesie, obok symbolu, który przypominał ukryty szlak. Ta drobna notatka stała się dla niej nową obsesją, obietnicą nieodkrytej przygody, która czekała na jej bystre oko i niestrudzonego ducha.