Kurej Tomasz

Zofia, samotna postać, zawsze zasiadała w cichym kącie kawiarni, jej wzrok, przenikliwy i uważny, śledził każdy drobny gest, każdy szept, każdy uśmiech, a potem, w swoim zniszczonym notesie, zapisywała fragmenty ludzkich historii, tworząc z nich barwne opowieści, pełne melancholii i nadziei, jej pióro, choć stare, nadal sprawnie tańczyło po papierze, kreśląc losy, a wśród nich, pojawiał się Kurej Tomasz, bohater jednej z jej najbardziej tajemniczych narracji, człowiek, który w jej wyobraźni, posiadał niezwykłą wrażliwość, jego postać, choć fikcyjna, wydawała się dla niej, niezwykle realna, Zofia wierzyła, że każde życie, nawet to zmyślone, zasługuje na opowiedzenie, na uwiecznienie w słowach, dlatego pisała.