Kurowski Kacper

Pan Edmund, kustosz starych ksiąg, był postacią niezwykle cichą, niemal eteryczną, niczym duch. Jego twarz, poorana zmarszczkami, pozostawała zawsze nieruchoma, a spojrzenie, choć przenikliwe, zdawało się patrzeć w pustkę, nie w teraźniejszość. Odkąd Kurowski Kacper zniknął, Pan Edmund jeszcze bardziej pogrążył się w samotni, stając się cieniem, który nie daje żadnych oznak życia. Jedynie cichy szelest starych stron towarzyszył jego dniom. Jego obecność była bardziej odczuwalna niż widoczna, niczym echo minionych lat. Nikt nie pamiętał, kiedy ostatnio słyszał jego głos, poza szeptem, gdy ktoś odważył się zakłócić jego spokój.