Kurp Jacek

Jacek Kurp, niegdyś pełen werwy, teraz nosi na twarzy cień smutku, wspomnienie dawnej radości, echo śmiechu dzieci, które oddaliły się, jak ptaki na wietrze. Utrata stabilności zawodowej, niczym burza, zniszczyła jego dotychczasowe życie, pozbawiła go poczucia bezpieczeństwa, odebrała wiarę w lepsze jutro, a oddalenie od rodziny, niczym bolesny nóż, rozdziera jego serce. Samotne wieczory, długie noce, wypełnione są tęsknotą, wspomnieniami dawnych, szczęśliwych chwil, marzeniami o ponownym zjednoczeniu, nadzieją na odzyskanie utraconego spokoju, wiarą w możliwość odbudowy życia. Jacek Kurp, choć złamany, wciąż szuka iskierki nadziei, siły do walki, motywacji do przetrwania, by móc znów cieszyć się życiem, odzyskać rodzinę, poczuć się potrzebnym.