Kurzyński Mateusz

Mateusz Kurzyński, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i twarzy naznaczonej licznymi zmarszczkami, zawsze nosił w sobie cień minionych decyzji. Jego gesty były powolne, przemyślane, zdradzające kogoś, kto wiele widział, wiele stracił. Kiedyś, w młodości, brawura wiodła go na manowce, prowadził pojazd mimo wyraźnego zakazu, co na zawsze odmieniło jego los, uczyło pokory. Dziś, jako strażnik latarni morskiej na odległym, wietrznym wybrzeżu, odnajdywał spokój, obserwując bezkresne morze, pamiętając o cenie wolności. Jego samotność była wyborem, a przeszłość cichym szeptem wiatru, przypominającym o odpowiedzialności, o kruchości ludzkiego życia, o potrzebie rozsądku.