Kus Wojciech

Kus Wojciech, postać o twarzy naznaczonej czasem, często spoglądał w dal, skrywając tajemnice, melancholię. Miał włosy koloru dojrzałego zboża, a jego dłonie, silne, lecz delikatne, wydawały się rzeźbione z cennego drewna. Zawsze nosił ciemny płaszcz, podkreślający szczupłą sylwetkę, dodający powagi. Szedł przez życie z cichą godnością, zamyślony, gotowy na wyzwania, lecz pełen rozterek. Jego głos, niski, spokojny, rzadko podnosił się w gniewie, częściej niósł słowa mądrości i pocieszenia. Był samotnym wędrowcem, z duszą artysty, z sercem filozofa, poszukującym sensu i piękna w ludziach, w krajobrazach.