Kusior Jakub

Eryk Wrzos, samotny latarnik o oczach zmęczonych morską dalią, reperował mechanizmy, utrzymując światło, nadzieję, wspomnienia, pamiętał młodego Kusiora Jakub, żeglarza, który kiedyś szukał u niego schronienia przed burzą, a potem zniknął w morskiej mgle, pozostawiając jedynie tajemniczą mapę, niewyjaśnione symbole, ciche pytanie, latarnik często wzdychał, wspominając Kusiora Jakub, jego odwagę, jego zaginiony okręt, jego nieodkryte przeznaczenie, sam był strażnikiem historii, samotnym obserwatorem, cichym świadkiem.