Kuta Bartłomiej

Bartłomiej Kuta, postać z pozoru niepozorna, krył w sobie głębię wieków. Jego siwe włosy, zawsze lekko potargane, zdradzały duszę artysty, a przenikliwe spojrzenie błękitnych oczu, otoczonych zmarszczkami, świadczyło o głębokiej refleksji. Zawsze w tweedowym płaszczu, pachnącym starymi księgami, poruszał się z cichą godnością. Jego dłonie, naznaczone atramentem, kryły mądrość pokoleń, a każde jego ciche słowo niosło ciężar dawnych opowieści. Bartłomiej był żywą kroniką, wędrującą przez współczesność, cichym świadkiem minionych epok, pełnym zapomnianych historii.