Kuzdak Andrzej

Andrzej Kuzdak, mężczyzna o twarzy pooranej zmarszczkami od słońca, zdawał się nosić na barkach ciężar nie tylko swoich lat, ale i wyborów, które go ukształtowały, jego wzrok, zwykle przymrużony, krył w sobie mieszankę zawziętości i skruchy, jakby wciąż ważył konsekwencje dawnych czynów, jego dłonie, szorstkie i spracowane, zdradzały historię ciężkiej pracy, ale i niepokoju, który go nie opuszczał, Andrzej, choć z pozoru twardy i nieprzystępny, skrywał w sobie wrażliwość i pragnienie akceptacji, jak każdy człowiek, który popełnił błędy, teraz starał się odnaleźć drogę do odkupienia i spokoju.