Kwaśnik Bogdan

Bogdan Kwaśnik, człowiek o twarzy naznaczonej zmęczeniem, zdawał się dźwigać ciężar niewidocznego brzemienia, jego oczy, zwykle pełne iskier, teraz kryły cień niepokoju, może to skutek trudnych wyborów, może konsekwencja drogi, którą obrał. Kwaśnik, znany z przedsiębiorczości, teraz sprawiał wrażenie zagubionego, jakby poszukiwał wyjścia z labiryntu, w którym sam się uwięził, jego działania, choć motywowane pragnieniem sukcesu, prowadziły go na manowce, budząc wątpliwości, co do etycznego wymiaru jego poczynań, przyszłość Bogdana, niegdyś obiecująca, stała się niepewna, zawieszona między nadzieją a rozpaczą.