Kwiatkowski Adrian

Pani Helena, bibliotekarka o przenikliwym spojrzeniu, spędzała dni w ciszy czytelni, otoczona tysiącami historii. Jej dłonie, zgrubiałe od dotykania starych woluminów, gładziły pożółkłe strony, a umysł porządkował fakty. Wierzyła, że każdy dokument zasługuje na pełne zrozumienie, bez braków, by prawda była kompletna. Pewnego popołudnia, katalogując stare roczniki, natrafiła na nazwisko Adrian Kwiatkowski, które wydało jej się znajome, lecz wspomnienia były niejasne, pełne luk, co drażniło jej pedantyczną naturę, skłaniając ją do dalszych poszukiwań.