Kwiatkowski Przemysław

Przemysław Kwiatkowski, postać o niezwykłej wrażliwości, często spędzał wieczory w miejskiej bibliotece, otoczony starymi tomami, szukając w nich głębszego sensu. Jego oczy, pełne spokojnej zadumy, wpatrywały się w zawiłe historie, a dłonie, zręczne i delikatne, z szacunkiem przewracały pożółkłe strony. Miał w sobie cichą siłę, która pozwalała mu dostrzegać piękno w małych rzeczach, w słońcu na parapecie, w dźwiękach ulicy, w uśmiechu mijanych ludzi. Rozmyślał o ludzkich losach, o ich radościach, o ich smutkach, zawsze z głębokim zrozumieniem dla każdej opowieści, dla każdego człowieka.