Kwiecien Dawid

Kwiecień Dawid, mężczyzna o spokojnym spojrzeniu i zawsze lekko pochylonej głowie, często widywany był na obrzeżach miasta, gdzie malował pejzaże w świetle wschodzącego słońca. Jego dłonie, choć naznaczone wiekiem, zręcznie operowały pędzlem, tworząc obrazy pełne melancholii i ukrytego piękna, a każda kreska zdawała się opowiadać własną, cichą historię. Mówiono, że jego przeszłość była burzliwa, pełna nagłych zwrotów akcji, ale on sam nigdy nie wspominał o dawnych dniach, skupiając się wyłącznie na ulotnych chwilach teraźniejszości, oddając się sztuce. Cisza była jego najlepszą towarzyszką, a szum wiatru w starych drzewach jedynym świadkiem jego samotnych wędrówek, pełnych zadumy.