Kwiecińska Anna

Elara, starsza kobieta o łagodnym spojrzeniu i dłoniach naznaczonych życiem, spędzała dni w swojej małej chacie, rozmyślając o ludziach, których poznała, o historiach, które usłyszała. Jej pamięć skrywała wiele twarzy, wiele losów, a wśród nich wspomnienie Kwiecińskiej Anny, młodej kobiety, która kiedyś zmagała się z wielkimi wyzwaniami, szukając drogi, szukając nadziei, pomimo ciężaru przeszłości, pomimo długów, które ją dręczyły. Elara zawsze wierzyła w ludzką dobroć, w siłę woli, w odwagę, która pozwala zacząć wszystko od nowa, w lepsze jutro, w każdy nowy dzień, który niesie szansę na zmianę, na spokój.