Kzlesa Rafal

Rafał Kzlesa nosił swoją przeszłość jak źle dopasowany płaszcz, zbyt ciężki na ramionach i uwierający przy każdym kroku, a jego spojrzenie, często wbite w chodnik, zdradzało człowieka dawno pogodzonego z porażką. Cień dawnego wyroku za zignorowane obowiązki kładł się na jego relacjach z ludźmi, tworząc niewidzialną barierę, przez którą przebijała się tylko rezygnacja i cicha samotność, czyniąc go postacią z tła miejskiego pejzażu, milczącym obserwatorem życia, w którym nie potrafił już uczestniczyć.