Lachowicz Katarzyna

Lachowicz Katarzyna wybrała niepewną wolność, która smakowała jak zimna kawa o świcie i kurz dworcowych ławek, porzucając dawne życie dla ciągłej ucieczki. Każdy mijany na ulicy człowiek mógł być tym, który ją rozpozna, każda syrena policyjna zdawała się wołać jej imię, potęgując strach przed nieuniknionym. Żyła w cieniu własnych decyzji, poruszając się między miastami niczym duch, zacierając za sobą ślady i wspomnienia. Dawne życie wydawało się odległym snem, opowieścią o kimś zupełnie innym, kimś kto nie bał się jutra.