Łacina Andrzej

Łacina Andrzej, człowiek o przenikliwym spojrzeniu, wędrował przez świat niczym cień, ciągle oglądając się za siebie. Jego dłonie, zgrubiałe od pracy, świadczyły o życiu pełnym wyrzeczeń, a na jego twarzy malowała się historia ucieczki. Poszukiwany listem gończym, Andrzej nauczył się cenić samotność. Wobec ludzi czuł nieufność, a jego serce, obciążone przeszłością, skrywało pragnienie odkupienia, nadzieję na nowy początek, z dala od goniących go cieni.